Nje dite.

nga **Mira** Tue Sep 22, 2009 8:38 am

Nje dite.Qe prej shume kohesh po prisja vetem dhe e mbyllur me mendimet e mija shkaterruese ne kete dhome te zeze..

Nje dite ne fillim te ketij korridori te erret dikush preku drynin..

Ishe ti engelli im shpetimtar,dhe pikerisht ne kete dite pashe driten e madhe dhe pashe oqeanin e dashurise...

Qe ne momentet e para besova ne dashurine tone dhe e kuptova qe duhet te mbroheshim kunder te gjitheve...

Para se te njiheshim jeta ime ishte si nje vend pa dalje,nje fushe e
mbushur me kaktyse ne te cilen njerezit donin qe te ecja mbrapa si nje
kercimtare idiote dhe pa talent...

Ndoqa shume fantazma ne kete bote hostile qe me frikesonte..

Me qellonin shpesh ne koke qe te perulesha,dhe lutesha qe kjo gje te ndalonte,lutesha qe kjo vuajtje te kishte nje fund...

Te ndjesh reren siper kokes tende ,sa budallallik po ne te njejten kohe
sa mire te ben te ndjehesh ne keto momente vetmie dhe zhgenjimi...

I degjoja sesi qeshnin me vuajtjet e mija,i shikoja si kercenin siper
zhgenjimeve te mia,dhe kurre se besoja si njerezit mund te kenaqeshin
kaq teper perpara nje varri...

Shpirti im ishte si nje anije qe sado perplasej dhe sado shkatarrohej nga nje shkemb i fuqishem,prej nje mjegulle te dendur!

Trupi im ishte vene ne gjume.......dhe se kuptoj pse se endrra kisha akoma!!!

Shikoja te gjithe keta njerez te lumtur ne nje ane dhe une duke u
fundosur dhe duke pare jeten sesi me largohej.....larg.............ne
pafundesi.

Vazhdoj te fundosem...nuk kam mbaruar!